خوب ما تا اینجا رسیدیم که چطور رو cd rom یا فایل هامون پسورد بزاریم حالا میخوام دسترسی user ها رو به جاهای مختلف منع کنیم واسه اینکار از همون پنجره سمت راست مجدد گزینه new patch rule رو میزنید و از browese به این مسیر میرید
1.C:\WINDOWS\regedit.exe با زدن گزینه disallowed اجازه دسترسی به رجیستری رو هم قطع میکنید حالا این کار چند تا خوبی داره چند تا بدی به ترتیب میگم براتون
1. با اینکار user حق اضافه یا کم کردن هیچ key رو به رجیستری نداره خوب بچه های عاقلم اگر گفتین این یعنی چی یعنی اینکه سیستم شما در مقابل 99٪ از ویروسای که پخش میشن امن شده چرا؟ چون ویروس نمیتونه توی رجیستری توی شاخه run خودش رو add کنه و با روشن و خاموش شدن سیستم نمیتونه فعال بشه من خودم اینو 200 بار تستش هم کردم حتی تروجان ها هم نمیتونن عمل کنن اما خوب حالا مشکلی رو که پیدا میکنه سیستم میشه چی؟
2. میشه اینکه شما واسه نصب هر برنامه جدید دچار مشکل میشین مگر اینکه با admin بیاین بالا یا اینکه دوباره همین مراحل رو برید و رجیستری رو ازاد کنید و بعد از نصب مجدد ببندینش اما یک راه الن که اینو گفتم رسیده به ذهنم که تست میکنم رو سیستم خودم بعد بهتون میگم اما بنظرو در کل ارزشش رو داره بستن رجیستری
خوب حالا برای بستن command به این شاخه میرین
C:\WINDOWS\system32\cmd.exe
و مراحل بالا رو تکرار میکنید یعنی گزینه dissalow رو میزنید
حالا بهترین جاش اگر گفتین چیه ؟
خوب بریم سراغه کنترل پنل حالا مثلا میخواید add remov رو بردارین چند تا راه دارین یکیش اضافه کردن یک value به رجیستری هست که الان تو ذهنم ندارمش کامل و یکی دیگش هم تکرار این مراحل و رفتن به مسیر زیر
3.C:\WINDOWS\system32\appwiz.cpl
خوب حالا اینجا هم تعدادی از مسیر ها و کارشون رو میگم دیکه بزار یکم هم سیستما شما خراب شه (اخه من تا اینا رو یاد گرفتم 20 تا 30 تا ویندوز نصب کردم
1.C:\WINDOWS\system32\desk.cpl با این میتونید پنجره display propertis رو بر دارین یعنی چی هان؟ عینی اینکه بابای user هم بیاد نمیتونه backgrounde شما رو عوض کنه و کلا حق هیچ گونه دسترسی به تنضیمات نمی با شددد
2.C:\WINDOWS\system32\hdwwiz.cpl
برای حذف و عدم دسترسی به add remove hardwer
3.C:\WINDOWS\system32\access.cpl
برای عدم دسترسی به accessibility options
4.C:\WINDOWS\system32\nusrmgr.cpl
برای عدم دسترسی به قسمت تعریف یوزر
خوب گمونم اندازه کافی سیستمتون رو میتونید با اینها خراب کنید
© Copyright 2005 by Shabgard.ORG
1.C:\WINDOWS\regedit.exe با زدن گزینه disallowed اجازه دسترسی به رجیستری رو هم قطع میکنید حالا این کار چند تا خوبی داره چند تا بدی به ترتیب میگم براتون
1. با اینکار user حق اضافه یا کم کردن هیچ key رو به رجیستری نداره خوب بچه های عاقلم اگر گفتین این یعنی چی یعنی اینکه سیستم شما در مقابل 99٪ از ویروسای که پخش میشن امن شده چرا؟ چون ویروس نمیتونه توی رجیستری توی شاخه run خودش رو add کنه و با روشن و خاموش شدن سیستم نمیتونه فعال بشه من خودم اینو 200 بار تستش هم کردم حتی تروجان ها هم نمیتونن عمل کنن اما خوب حالا مشکلی رو که پیدا میکنه سیستم میشه چی؟
2. میشه اینکه شما واسه نصب هر برنامه جدید دچار مشکل میشین مگر اینکه با admin بیاین بالا یا اینکه دوباره همین مراحل رو برید و رجیستری رو ازاد کنید و بعد از نصب مجدد ببندینش اما یک راه الن که اینو گفتم رسیده به ذهنم که تست میکنم رو سیستم خودم بعد بهتون میگم اما بنظرو در کل ارزشش رو داره بستن رجیستری
خوب حالا برای بستن command به این شاخه میرین
C:\WINDOWS\system32\cmd.exe
و مراحل بالا رو تکرار میکنید یعنی گزینه dissalow رو میزنید
حالا بهترین جاش اگر گفتین چیه ؟
خوب بریم سراغه کنترل پنل حالا مثلا میخواید add remov رو بردارین چند تا راه دارین یکیش اضافه کردن یک value به رجیستری هست که الان تو ذهنم ندارمش کامل و یکی دیگش هم تکرار این مراحل و رفتن به مسیر زیر
3.C:\WINDOWS\system32\appwiz.cpl
خوب حالا اینجا هم تعدادی از مسیر ها و کارشون رو میگم دیکه بزار یکم هم سیستما شما خراب شه (اخه من تا اینا رو یاد گرفتم 20 تا 30 تا ویندوز نصب کردم
1.C:\WINDOWS\system32\desk.cpl با این میتونید پنجره display propertis رو بر دارین یعنی چی هان؟ عینی اینکه بابای user هم بیاد نمیتونه backgrounde شما رو عوض کنه و کلا حق هیچ گونه دسترسی به تنضیمات نمی با شددد
2.C:\WINDOWS\system32\hdwwiz.cpl
برای حذف و عدم دسترسی به add remove hardwer
3.C:\WINDOWS\system32\access.cpl
برای عدم دسترسی به accessibility options
4.C:\WINDOWS\system32\nusrmgr.cpl
برای عدم دسترسی به قسمت تعریف یوزر
خوب گمونم اندازه کافی سیستمتون رو میتونید با اینها خراب کنید
© Copyright 2005 by Shabgard.ORG
کوچیک ::: شنبه 86/6/31::: ساعت 4:0 صبح
نظرات دیگران: نظر
خوب اولین قدم اینه که یک usere محدود درست کنید و واسه اینکار توی منوی run این متن رو وارد می کنید control userpasswords2 بعدش توی صفحه user accounts یدونه از user ها رو انتخاب میکنین یا اینکه یدونه براش تعریف میکنین بعد با زدن دکمه properties و رفتن به گزینه group membership گزینه دوم رو انتخاب می کنید که نوشته restricted user و دکمه ok رو میزنین و خارج میشین با این کار user محدود دارین اما مشکل اینه که این userهنوز خیلی کارا میتونه کنه میتونه برنامه نصب کنه میتونه بره تو رجیستری میتونه بره داخل پرامپت و از همه مهم تر دستکاری تنضیمات شبکه و ... حالا واسه اینکه حتی اجازه نداشته باشه cd-rom یا flopy رو بدون پسورد باز کنه این مراحل رو طی میکنین از control panel به قسمت administrator tools وارد میشین و از اونجا local Security policy رو باز میکنید بعد از قسمت سمت راست روی گزینه software restriction policie یدونه کلیک می کنین و در حالی که رنکش آبی شده از منوی action گزینه create new action رو انتخاب میکنید بعد از صفحه ای که سمت چپ بهتون میده گزینه additional rules رو انتخاب میکنید حالا اینجا اگر دقت کرده باشین به یک رشته از رجیستر هست مثلا این %HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\ProgramFilesDir% با زدن رو این عبارت و با انتخاب گزینه disallow از گزینه security level اجازه دسترسی user رو به شاخه program fail ممنوع میکنید مگر اینکه پسورد داشته باشه و واسه اینکه خودتون بتونید وارد بشین با راست کلیک کردن رو پوشه مورد نظر و انتخاب گزینه run as میتونید خودتون وارد بشین حالا برا اینکه روی cd rom یا فلاپی پس بزارین هم همون قسمت سمت چپ راست کلیک میکنید و گزینه new path rule رو انتخاب میکنید و از منو browse درایو cdrom رو انتخاب میکنید و گزینه disallowed رو میزنین و بعد هم ok
حالا برا بستن باقی قسمت ها هم باشه واسه ادامه فقط یک چیزی مثل من شوت بازی در نیارین و برین گند بزنین به سیستم اخه من موقعی که اینارو تمرین می کردم 7 تا ویندوز عوض کردم خوب نظر بدین که اگر خوب بود برم بقیشم بنویسم
البته یک راه اسون تر هم داره که با فرمان gpedit.msc میشه بدست اورد که در ادامه میزارم توی سایت
ساسان
© Copyright 2005 by Shabgard.ORG
حالا برا بستن باقی قسمت ها هم باشه واسه ادامه فقط یک چیزی مثل من شوت بازی در نیارین و برین گند بزنین به سیستم اخه من موقعی که اینارو تمرین می کردم 7 تا ویندوز عوض کردم خوب نظر بدین که اگر خوب بود برم بقیشم بنویسم
البته یک راه اسون تر هم داره که با فرمان gpedit.msc میشه بدست اورد که در ادامه میزارم توی سایت
ساسان
© Copyright 2005 by Shabgard.ORG
کوچیک ::: شنبه 86/6/31::: ساعت 3:0 صبح
نظرات دیگران: نظر
سایت: w3schools.blogspot.com
یکی از مهمترین مسائلی که در سیستم عامل لینوکس مطرح است، چگونگی اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس دهنده های وب است.
به طور معمولی، حسابهای PPP مخفف Point to Point Protocol ، برای شماره گیری از طریق خط تلفن و مودم برای ورود به شبکه اینترنت استفاده می شوند.
رابط گرافیکی لینوکس، ابزارهای خوبی برای ایجاد حسابهای PPP دارد. ابزارهایی که ارتباط با اینترنت را در لینوکس راحتتر می سازند عبارتند از :
ابزارهای RP3 در GNOME و KPPP برای KDE . البته هر یک از این دو را می توان در رابط گرافیکی دیگر استفاده کرد. اما بهتر است که از هر ابزار در محیط خود استفاده شود.
نکته دیگر، پشتیبانی شدن مودم شما توسط لینوکس است. نسخه های جدید لینوکس، سخت افزارهای بسیاری را پشتیبانی می کند اما شما باید باز هم اطمینان حاصل کنید. برای این کار می توانید به سایت سازنده مودم خود مراجعه کرده و اطلاعات لازم در این مورد را بدست آورید. در سایت redhat.com نیز می توانید از سخت افزارهای پشتیبانی شده در لینوکس مطلع شوید.
* استفاده از RP3 در GNOME :
برای اجرای برنامه RP3 ، از منوی اصلی GNOME گزینه Panel و سپس Add Applet سپس Network و سپس RH PPP Dialer را انتخاب کنید. با این کار، این برای اجرا شده و آیکون آن نیز روی پنل شما اضافه خواهد شد. برای اجرای این برنامه در خط فرمان نیز می توانید این دستور را تایپ کرده و Enter بزنید :
user/bin/rp3
برای مشاهده تمامی ابزارهای شبکه و تنظیمات مربوط به آن از منوی اصلی GNOME گزینه Programs و سپس Internet و سپس گزینه RH Network Monitor را انتخاب کنید.
ایجاد یک اتصال جدید : برای بوجود آوردن یک اتصال جدید، RP3 را اجرا کنید. حال از مسیر قبلی، در گزینه Intrnet گزینه DialUp Configuration Tool را انتخاب کنید. اگر شما مودم یا کارت شبکه خود را هنوز پیکربندی نکرده باشید، با پنجره Add New Internet Connection روبرو خواهید شد. در ادامه کار، اگر لینوکس، مودم شما را شناسایی نکرد، شما می توانید در پنجره Edit Modem Properties ، مشخصات مودم خود شامل Port نصب شده، سرعت مودم، نوع خط تلفن و... را وارد کنید.
مقایسه پورتهای ویندوز و لینوکس :
com1 = /dev/ttys0
com2 = /dev/ttys1
com3 = /dev/ttys2
com4 = /dev/ttys3
در ادامه شناسایی مودم، باید یک شماره تلفن که به وسیله آن به سرویس دهنده اینترنت وصل می شوید، وارد کنید. اگر سرویس دهنده اینترنت در شهر خودتان است، نیازی به وارد کردن کد شهر یا کشور ندارید. در ادامه کار هم باید username و password خود را که برای اتصال به اینترنت دارید، وارد کنید. در قسمت بعدی هم نوع ISP که از آن استفاده می کنید، را انتخاب کنید.
برقراری و قطع ارتباط : پس از اتمام کار یکبار دیگر RP3 را اجرا کنید. اتصال PPP ای که ساخته اید را انتخاب کنید. حال بر روی مانیتور RP3 ( جعبه سیاه و کوچکی که روی پنل می آید ) کلیک چپ کنید. اگر در پاسخ به سوالی که می پرسد آیا می خواهید ارتباط آغاز شود، yes بزنید، ارتباط آغاز شده و به همین طریق نیز می توانید ارتباط را قطع کنید.
در ضمن برای پیکربندی و سفارشی کردن روش اتصال و اطلاعات اتصال، می توانید روی مانیتور RP3 کلیک راست کرده و گزینه Configure PPP را انتخاب کنید و در پنجره Internet Connectins به این کار بپردازید.
یکی از مهمترین مسائلی که در سیستم عامل لینوکس مطرح است، چگونگی اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس دهنده های وب است.
به طور معمولی، حسابهای PPP مخفف Point to Point Protocol ، برای شماره گیری از طریق خط تلفن و مودم برای ورود به شبکه اینترنت استفاده می شوند.
رابط گرافیکی لینوکس، ابزارهای خوبی برای ایجاد حسابهای PPP دارد. ابزارهایی که ارتباط با اینترنت را در لینوکس راحتتر می سازند عبارتند از :
ابزارهای RP3 در GNOME و KPPP برای KDE . البته هر یک از این دو را می توان در رابط گرافیکی دیگر استفاده کرد. اما بهتر است که از هر ابزار در محیط خود استفاده شود.
نکته دیگر، پشتیبانی شدن مودم شما توسط لینوکس است. نسخه های جدید لینوکس، سخت افزارهای بسیاری را پشتیبانی می کند اما شما باید باز هم اطمینان حاصل کنید. برای این کار می توانید به سایت سازنده مودم خود مراجعه کرده و اطلاعات لازم در این مورد را بدست آورید. در سایت redhat.com نیز می توانید از سخت افزارهای پشتیبانی شده در لینوکس مطلع شوید.
* استفاده از RP3 در GNOME :
برای اجرای برنامه RP3 ، از منوی اصلی GNOME گزینه Panel و سپس Add Applet سپس Network و سپس RH PPP Dialer را انتخاب کنید. با این کار، این برای اجرا شده و آیکون آن نیز روی پنل شما اضافه خواهد شد. برای اجرای این برنامه در خط فرمان نیز می توانید این دستور را تایپ کرده و Enter بزنید :
user/bin/rp3
برای مشاهده تمامی ابزارهای شبکه و تنظیمات مربوط به آن از منوی اصلی GNOME گزینه Programs و سپس Internet و سپس گزینه RH Network Monitor را انتخاب کنید.
ایجاد یک اتصال جدید : برای بوجود آوردن یک اتصال جدید، RP3 را اجرا کنید. حال از مسیر قبلی، در گزینه Intrnet گزینه DialUp Configuration Tool را انتخاب کنید. اگر شما مودم یا کارت شبکه خود را هنوز پیکربندی نکرده باشید، با پنجره Add New Internet Connection روبرو خواهید شد. در ادامه کار، اگر لینوکس، مودم شما را شناسایی نکرد، شما می توانید در پنجره Edit Modem Properties ، مشخصات مودم خود شامل Port نصب شده، سرعت مودم، نوع خط تلفن و... را وارد کنید.
مقایسه پورتهای ویندوز و لینوکس :
com1 = /dev/ttys0
com2 = /dev/ttys1
com3 = /dev/ttys2
com4 = /dev/ttys3
در ادامه شناسایی مودم، باید یک شماره تلفن که به وسیله آن به سرویس دهنده اینترنت وصل می شوید، وارد کنید. اگر سرویس دهنده اینترنت در شهر خودتان است، نیازی به وارد کردن کد شهر یا کشور ندارید. در ادامه کار هم باید username و password خود را که برای اتصال به اینترنت دارید، وارد کنید. در قسمت بعدی هم نوع ISP که از آن استفاده می کنید، را انتخاب کنید.
برقراری و قطع ارتباط : پس از اتمام کار یکبار دیگر RP3 را اجرا کنید. اتصال PPP ای که ساخته اید را انتخاب کنید. حال بر روی مانیتور RP3 ( جعبه سیاه و کوچکی که روی پنل می آید ) کلیک چپ کنید. اگر در پاسخ به سوالی که می پرسد آیا می خواهید ارتباط آغاز شود، yes بزنید، ارتباط آغاز شده و به همین طریق نیز می توانید ارتباط را قطع کنید.
در ضمن برای پیکربندی و سفارشی کردن روش اتصال و اطلاعات اتصال، می توانید روی مانیتور RP3 کلیک راست کرده و گزینه Configure PPP را انتخاب کنید و در پنجره Internet Connectins به این کار بپردازید.
کوچیک ::: جمعه 86/6/30::: ساعت 1:57 صبح
نظرات دیگران: نظر
محیط کاری KDE
سایت w3schools.blogspot.com :
یکی دیگر از محیط های گرافیکی لینوکس که محیط کاری بسیار جذابی دارد، KDE است. به این محیط به اختصار K هم می گویند. پروژه KDE قصد نزدیک کردن هر چه بیشتر لینوکس و یو نیکس را داشته و با محیط جذابی که دارد، بیشترین شباهتها را با یونیکس دارد. صدها طراح و برنامه نویس از سراسر جهان روی پروژه KDE کار کرده اند و این تلاش همچنان ادامه دارد.
حال بهتر است که یک دید کلی در مورد محیط KDE داشته باشیم :
شکل ظاهری آن تقریبا شبیه GNOME است. هنگام ورود به این محیط ، desktop, panel و... را می بینید. مفاهیم panel , desktop , محیط کاری چندگانه ، پوشه ها و... در درس قبل توضیح داده شد. این مفاهیم، دقیقا در مورد KDE هم صادق است.
پس در اینجا چند ویژگی متفاوت KDE را می گوییم :
Trash , CD-Rom , Floppy : آیکونهایی هستند که بر روی صفحه کاری دیده می شوند. آیکون CD-Rom و Floppy دستیابی شما را به فلاپی درایو و سی دی آسان می سازند. یعنی با یک کلیک روی آنها می توانید محتویات CD یا Floppy را مشاهده کنید. آیکون Trash هم همان سطل آشغال KDE است که آن را در ویندوز با نام Recycle Bin می شناسید. برای حذف یک پوشه یا فایل، می توانید آنرا با ماوس گرفته و به درون سطل آشغال بیاندازید.
آیکون منوی اصلی K : آیکونی روی پنل شما وجود دارد که یک حرف بزرگ K روی آن دیده می شود. در این منو می توانید انواع ابزارها و برنامه ها و زیرمنوهای موجود در KDE را بیابید. این برنامه ها و زیرمنوها قابل تغییرند یعنی قابل حذف و اضافه هستند.
راهنمای KDE : همانند KDE ، GNOME هم یک راهنمای مفید و پرکاربرد دارد که می تواند کمک خوبی برای شما باشد. این راهنما شامل راهنمای اقسام مختلف KDE ، راهنمای پویش سیستم، سفارشی کردن محیط کاری و دیگر کارهای سیستم شماست.
اضافه کردن میانبرها، اپلت ها و برنامه هایی به پنل : برای اضافه کردن چیزی به پنل هم می توانید مانند GNOME ، از روی پنل عمل کنید و هم می توانید از منوی اصلی K گزینه Panel سپس Add Application سپس برنامه مورد نظر را انتخاب کنید. با این انتخاب، این برنامه به پنل اضافه می شود.
چند آیکون مهم منوی اصلی K :
KDE Control Center : مرکز کنترل KDE است که با استفاده از آن می توانید در محیط کاری تغییراتی بوجود آورید. در ضمن، بسیاری از اطلاعات مهم و اصلی مربوط به سیستم، تنظیمات سخت افزار و برنامه ها و... را در این مکان خواهید یافت.
Disk Navigator : که امکان دیدن فایلها و فهرستهای روی سیستم را به شما می دهد.
Logout , Lock Screen : با استفاده از Lock Screen می توانید صفحه کامپیوتر را قفل کنید و تا زمانی که رمز را وارد نکنید، صفحه به همان حالت باقی می ماند. Logout هم برای Shut Down و یا Reboot کردن کامپیوتر و یا خارج شدن از محیط KDE استفاده می شود.
چند نکته :
* استفاده از ماوس در KDE و GNOME شبیه کار آن در ویندوز است مثلا کلیک راست روی یک آیکون، امکان هرگونه تغییرات روی آن و نمایش اطلاعات مربوط به آن را می دهد. یا می توانید جای آیکونهای روی دسکتاپ را با کشیدن و رها کردن آنها با ماوس تغییر دهید.
* یکی از تفاوتهای KDE با GNOME این است که برای اجرای یک برنامه که آیکون آن روی صفحه دسکتاپ بود در GNOME می بایست روی آن آیکون دوبار کلیک می کردید. اما در KDE ، تنها با یک بار کلیک روی هر آیکون، آن برنامه اجرا می شود.
* همانطور که گفتیم KDE هم مانند GNOME دارای صفحه کاری چندگانه می باشد. برای تعویض سریع این صفحه ها می توانید از ترکیب کلیدهای Ctrl+Fx استفاده کنید.( منظور از Fx کلیدهای F1 , F2 , F3 و... می باشد که باید به جای x ، شماره صفحه کاری را بزنید.) مثلا با استفاده از Ctrl+F2 می توانید به صفحه کاری 2 بروید و به همین ترتیب برای رفتن به صفحات دیگر عمل کنید.
*اگر آیکون Help روی پنل نبود‚ میتوانید از منوی اصلی K و با انتخاب گزینه KDE Help آنرا اجرا کنید.
سایت w3schools.blogspot.com :
یکی دیگر از محیط های گرافیکی لینوکس که محیط کاری بسیار جذابی دارد، KDE است. به این محیط به اختصار K هم می گویند. پروژه KDE قصد نزدیک کردن هر چه بیشتر لینوکس و یو نیکس را داشته و با محیط جذابی که دارد، بیشترین شباهتها را با یونیکس دارد. صدها طراح و برنامه نویس از سراسر جهان روی پروژه KDE کار کرده اند و این تلاش همچنان ادامه دارد.
حال بهتر است که یک دید کلی در مورد محیط KDE داشته باشیم :
شکل ظاهری آن تقریبا شبیه GNOME است. هنگام ورود به این محیط ، desktop, panel و... را می بینید. مفاهیم panel , desktop , محیط کاری چندگانه ، پوشه ها و... در درس قبل توضیح داده شد. این مفاهیم، دقیقا در مورد KDE هم صادق است.
پس در اینجا چند ویژگی متفاوت KDE را می گوییم :
Trash , CD-Rom , Floppy : آیکونهایی هستند که بر روی صفحه کاری دیده می شوند. آیکون CD-Rom و Floppy دستیابی شما را به فلاپی درایو و سی دی آسان می سازند. یعنی با یک کلیک روی آنها می توانید محتویات CD یا Floppy را مشاهده کنید. آیکون Trash هم همان سطل آشغال KDE است که آن را در ویندوز با نام Recycle Bin می شناسید. برای حذف یک پوشه یا فایل، می توانید آنرا با ماوس گرفته و به درون سطل آشغال بیاندازید.
آیکون منوی اصلی K : آیکونی روی پنل شما وجود دارد که یک حرف بزرگ K روی آن دیده می شود. در این منو می توانید انواع ابزارها و برنامه ها و زیرمنوهای موجود در KDE را بیابید. این برنامه ها و زیرمنوها قابل تغییرند یعنی قابل حذف و اضافه هستند.
راهنمای KDE : همانند KDE ، GNOME هم یک راهنمای مفید و پرکاربرد دارد که می تواند کمک خوبی برای شما باشد. این راهنما شامل راهنمای اقسام مختلف KDE ، راهنمای پویش سیستم، سفارشی کردن محیط کاری و دیگر کارهای سیستم شماست.
اضافه کردن میانبرها، اپلت ها و برنامه هایی به پنل : برای اضافه کردن چیزی به پنل هم می توانید مانند GNOME ، از روی پنل عمل کنید و هم می توانید از منوی اصلی K گزینه Panel سپس Add Application سپس برنامه مورد نظر را انتخاب کنید. با این انتخاب، این برنامه به پنل اضافه می شود.
چند آیکون مهم منوی اصلی K :
KDE Control Center : مرکز کنترل KDE است که با استفاده از آن می توانید در محیط کاری تغییراتی بوجود آورید. در ضمن، بسیاری از اطلاعات مهم و اصلی مربوط به سیستم، تنظیمات سخت افزار و برنامه ها و... را در این مکان خواهید یافت.
Disk Navigator : که امکان دیدن فایلها و فهرستهای روی سیستم را به شما می دهد.
Logout , Lock Screen : با استفاده از Lock Screen می توانید صفحه کامپیوتر را قفل کنید و تا زمانی که رمز را وارد نکنید، صفحه به همان حالت باقی می ماند. Logout هم برای Shut Down و یا Reboot کردن کامپیوتر و یا خارج شدن از محیط KDE استفاده می شود.
چند نکته :
* استفاده از ماوس در KDE و GNOME شبیه کار آن در ویندوز است مثلا کلیک راست روی یک آیکون، امکان هرگونه تغییرات روی آن و نمایش اطلاعات مربوط به آن را می دهد. یا می توانید جای آیکونهای روی دسکتاپ را با کشیدن و رها کردن آنها با ماوس تغییر دهید.
* یکی از تفاوتهای KDE با GNOME این است که برای اجرای یک برنامه که آیکون آن روی صفحه دسکتاپ بود در GNOME می بایست روی آن آیکون دوبار کلیک می کردید. اما در KDE ، تنها با یک بار کلیک روی هر آیکون، آن برنامه اجرا می شود.
* همانطور که گفتیم KDE هم مانند GNOME دارای صفحه کاری چندگانه می باشد. برای تعویض سریع این صفحه ها می توانید از ترکیب کلیدهای Ctrl+Fx استفاده کنید.( منظور از Fx کلیدهای F1 , F2 , F3 و... می باشد که باید به جای x ، شماره صفحه کاری را بزنید.) مثلا با استفاده از Ctrl+F2 می توانید به صفحه کاری 2 بروید و به همین ترتیب برای رفتن به صفحات دیگر عمل کنید.
*اگر آیکون Help روی پنل نبود‚ میتوانید از منوی اصلی K و با انتخاب گزینه KDE Help آنرا اجرا کنید.
کوچیک ::: جمعه 86/6/30::: ساعت 1:56 صبح
نظرات دیگران: نظر
محیط کاری GNOME
سایت: w3schools.blogspot.com
محیط های گرافیکی X شباهت زیادی با محیط کاری در ویندوز دارند. به همین خاطر، کار در آنها برای شما راحت تر و جذاب تر است.
یکی از محیط های گرافیکی که در ردهت وجود دارد، GNOME است. این محیط در ردهت به عنوان پیش فرض انتخاب شده است. به محیط های گرافیکی GUI ، X می گویند. GUI مخفف Graphical User Interface به معنی واسط گرافیکی کاربر است.
هنگامی که شما از Xwindows در GNOME استفاده می کنید، چندین آیتم می بینید از جمله :
محیط کاری (Desktop) : فضای اصلی کار شماست که بیشترین فضای صفحه را اشغال کرده است. کلیه پنجره ها روی این محیط قرار می گیرند. مدارک، پوشه ها، میانبرها و دیگر داده ها نیز روی این محیط قرار می گیرند.
پنل (Panel) : میله بلندی است که سر تا سر پایین محیط کاری را پر کرده است. تعدادی از میانبرها و اپلت ها (Applet) روی آن قرار دارد.
Applet از کلمه mini application به معنی درخواستهای کوچک گرفته شده است.
دکمه منوی اصلی : معمولا اولین دکمه از سمت چپ روی پنل است که به شکل یک جای پا است.(آرم GNOME) این منو شامل زیر منوها، اپلت ها و ابزارهای کاربردی است. بیشتر برنامه های لینوکس را نیز می توان از آنجا یافت. البته می توان چیزهایی نیز به آن افزود.
میانبرها (Launchers) : آیکونهایی هستند که روی محیط های کاری می آیند و شما با یک کلیک روی آنها می توانید به برنامه یا محیط مربوطه دسترسی پیدا کنید. مثلا اگر روی آیکون Netscape کلیک کنید به این مرورگر وب دسترسی پیدا خواهید کرد.
پوشه Home : این پوشه دسترسی شما را به فهرستهای مخصوص کاربران که در home/youruser/ قرار دارد، امکان پذیر می کند.
پنل (Panel) : پنل، قابل تغییر و پیکربندی است. شما می توانید ابزارها و اپلت هایی را روی پنل بگذارید و از آنها استفاده کنید. در ضمن، می توانید با کلیک کردن روی علامتهای فلش مانند در دو طرف پنل، آنرا در سمت چپ یا راست پنهان کنید.
اضافه کردن اپلت ها : روی پنل کلیک راست کنید و Applet را انتخاب کنید. در پنجره جدید، اگر روی ابزار مورد نظر خود کلیک کنید، آن ابزار به پنل اضافه خواهد شد.
استفاده از راهنما (Help) : در روی پنل دکمه ای وجود دارد که یک علامت سوال (؟) روی آن دیده می شود. با کلیک روی آن می توانید به راهنمای GNOME دسترسی پیدا کنید. این راهنما یکی از مفیدترین ابزاری است که بسیار به شما کمک می کند.
محیط کاری چندگانه : اگر صفحه کاری شما کمی شلوغ شد به طوری که شما را گیج می کرد، یعنی مثلا اگر در هنگام کار مجبور شدید چندین پنجره را با هم باز کنید، می توانید کارتان را در چندین صفحه کاری تقسیم کنید. در روی پنل در سمت راست، یک مربع وجود دارد که به چهار قسمت تبدیل شده است. با کلیک روی هر کدام از این قسمتها، به صفحه مربوطه می روید. در حقیقت، شما به طور پیش فرض، چهار صفحه کاری دارید که می توانید این تعداد را کم و زیاد کنید.
سوییچ کردن بین محیط های کاری : در لینوکس ابزاری به نام switchdesk وجود دارد که این امکان را برای شما ایجاد می کند که در هنگام کار در یکی از محیطهای گرافیکی، به یکی از محیطهای دیگر بروید. مثلا شما در GNOME کار می کنید و می خواهید به KDE بروید. باید با استفاده از این ابزار، رابط گرافیکی را به KDE تغییر داده و از سیستم خارج شوید. حال اگر دوباره وارد سیستم شوید، خود را در رابط گرافیکی KDE خواهید یافت. برای اجرای این برنامه از منوی اصلی GNOME، گزینه Programs سپس گزینه System و سپس گزینه desktop switching tool را انتخاب کنید.
پایان کار در GNOME : در منوی اصلی GNOME دکمه ای به نام Log Out وجود دارد که شما با استفاده از این دکمه می توانید عمل shutdown یا reboot کردن را انجام دهید. همچنین می توانید از محیط گرافیکی که در آن هستید خارج شوید.
فعلا بررسی این محیط کافیست. در درس بعدی، منتظر بررسی محیط گرافیکی KDE باشید.
سایت: w3schools.blogspot.com
محیط های گرافیکی X شباهت زیادی با محیط کاری در ویندوز دارند. به همین خاطر، کار در آنها برای شما راحت تر و جذاب تر است.
یکی از محیط های گرافیکی که در ردهت وجود دارد، GNOME است. این محیط در ردهت به عنوان پیش فرض انتخاب شده است. به محیط های گرافیکی GUI ، X می گویند. GUI مخفف Graphical User Interface به معنی واسط گرافیکی کاربر است.
هنگامی که شما از Xwindows در GNOME استفاده می کنید، چندین آیتم می بینید از جمله :
محیط کاری (Desktop) : فضای اصلی کار شماست که بیشترین فضای صفحه را اشغال کرده است. کلیه پنجره ها روی این محیط قرار می گیرند. مدارک، پوشه ها، میانبرها و دیگر داده ها نیز روی این محیط قرار می گیرند.
پنل (Panel) : میله بلندی است که سر تا سر پایین محیط کاری را پر کرده است. تعدادی از میانبرها و اپلت ها (Applet) روی آن قرار دارد.
Applet از کلمه mini application به معنی درخواستهای کوچک گرفته شده است.
دکمه منوی اصلی : معمولا اولین دکمه از سمت چپ روی پنل است که به شکل یک جای پا است.(آرم GNOME) این منو شامل زیر منوها، اپلت ها و ابزارهای کاربردی است. بیشتر برنامه های لینوکس را نیز می توان از آنجا یافت. البته می توان چیزهایی نیز به آن افزود.
میانبرها (Launchers) : آیکونهایی هستند که روی محیط های کاری می آیند و شما با یک کلیک روی آنها می توانید به برنامه یا محیط مربوطه دسترسی پیدا کنید. مثلا اگر روی آیکون Netscape کلیک کنید به این مرورگر وب دسترسی پیدا خواهید کرد.
پوشه Home : این پوشه دسترسی شما را به فهرستهای مخصوص کاربران که در home/youruser/ قرار دارد، امکان پذیر می کند.
پنل (Panel) : پنل، قابل تغییر و پیکربندی است. شما می توانید ابزارها و اپلت هایی را روی پنل بگذارید و از آنها استفاده کنید. در ضمن، می توانید با کلیک کردن روی علامتهای فلش مانند در دو طرف پنل، آنرا در سمت چپ یا راست پنهان کنید.
اضافه کردن اپلت ها : روی پنل کلیک راست کنید و Applet را انتخاب کنید. در پنجره جدید، اگر روی ابزار مورد نظر خود کلیک کنید، آن ابزار به پنل اضافه خواهد شد.
استفاده از راهنما (Help) : در روی پنل دکمه ای وجود دارد که یک علامت سوال (؟) روی آن دیده می شود. با کلیک روی آن می توانید به راهنمای GNOME دسترسی پیدا کنید. این راهنما یکی از مفیدترین ابزاری است که بسیار به شما کمک می کند.
محیط کاری چندگانه : اگر صفحه کاری شما کمی شلوغ شد به طوری که شما را گیج می کرد، یعنی مثلا اگر در هنگام کار مجبور شدید چندین پنجره را با هم باز کنید، می توانید کارتان را در چندین صفحه کاری تقسیم کنید. در روی پنل در سمت راست، یک مربع وجود دارد که به چهار قسمت تبدیل شده است. با کلیک روی هر کدام از این قسمتها، به صفحه مربوطه می روید. در حقیقت، شما به طور پیش فرض، چهار صفحه کاری دارید که می توانید این تعداد را کم و زیاد کنید.
سوییچ کردن بین محیط های کاری : در لینوکس ابزاری به نام switchdesk وجود دارد که این امکان را برای شما ایجاد می کند که در هنگام کار در یکی از محیطهای گرافیکی، به یکی از محیطهای دیگر بروید. مثلا شما در GNOME کار می کنید و می خواهید به KDE بروید. باید با استفاده از این ابزار، رابط گرافیکی را به KDE تغییر داده و از سیستم خارج شوید. حال اگر دوباره وارد سیستم شوید، خود را در رابط گرافیکی KDE خواهید یافت. برای اجرای این برنامه از منوی اصلی GNOME، گزینه Programs سپس گزینه System و سپس گزینه desktop switching tool را انتخاب کنید.
پایان کار در GNOME : در منوی اصلی GNOME دکمه ای به نام Log Out وجود دارد که شما با استفاده از این دکمه می توانید عمل shutdown یا reboot کردن را انجام دهید. همچنین می توانید از محیط گرافیکی که در آن هستید خارج شوید.
فعلا بررسی این محیط کافیست. در درس بعدی، منتظر بررسی محیط گرافیکی KDE باشید.
کوچیک ::: جمعه 86/6/30::: ساعت 1:56 صبح
نظرات دیگران: نظر
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 6
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :31874
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :31874
>>اوقات شرعی <<
>> درباره خودم <<
>>لوگوی وبلاگ من<<
>>آرشیو شده ها<<
>>جستجو در وبلاگ<<
جستجو: 
>>اشتراک در خبرنامه<<
>>تبلیغات<<